28 Φεβ 2014

Μονόκερος: Πραγματικότητα ή μύθος;


 Ο Μονόκερος είναι το ίδιο άπιαστος στους μύθους όπως και στον πραγματικό κόσμο.Σε μέρη που θα περίμενε κανείς να τον συναντήσει, όπως τα δάση του Camelot στους θρύλους του βασιλιά Αρθούρου, η απουσία του είναι κάτι παραπάνω από προφανής.Εκεί μπορεί κανείς να συναντήσει πλάσματα που ανήκουν πολύ περισσότερο στη σφαίρα της φαντασίας, όπως δράκους, γίγαντες, γρύπες αλλά σχεδόν κανένα μονόκερο!Σπάνια συναντάται επίσης και στις μεσαιωνικές ιστορίες, όπως του Καρλομάγνου και του Ρολάνδου. Ήταν πολύ περήφανοι για να πιαστούν ζωντανοί. Για να το πιάσεις πρέπει να το σαγηνεύσει μια αμόλυντη νεαρά, χρησιμοποιούσαν μία παρθένα ως δόλωμα. Η εν λόγω κοπέλα καθόταν και έλυνε τον κορσέ της, και ξεγύμνωνε το ένα της στήθος. Τότε ερχόταν ο μονόκερος και ακουμπούσε στα πόδια της το κεφάλι του, ήρεμος και γαλήνιος. Εκείνη τη στιγμή οι κυνηγοί έκαναν την κίνηση τους!

Πίνακας του Ντομένικο Ζαμπιέρι, περίπου 1602Θα μπορούσαμε να πούμε ότι πρόκειται για συνομωσία αποσιώπησης, αν δεν ήταν τόσο ιδιόμορφη η φύση αυτού του ζώου: Μοναχικός και απόμακρος, ο Μονόκερος αποφεύγει με κάθε τρόπο τις συγκρούσεις. Είναι προστάτης της φύσης και δεν τρώει ποτέ ζωντανή τροφή. Οι Mονόκεροι αντιπροσώπευαν πολλά πράγματα: Πολύ συχνά αρετές όπως την αγνότητα την ειλικρίνεια την καλοσύνη. Η φύση του είναι ευγενική, αθώα, μοναχική, ντροπαλή. Επίσης έχει συνδεθεί και με τον εξαϋλωμένο έρωτα, τον χωρίς σαρκικές απολαύσεις, τον ιδανικό. Έτσι δεν είμαστε και εμείς; (απόμακροι - μοναχικοί) Πάντα δεν υπάρχει κάτι σε εμάς που κάνει άλλους ανθρώπους να θέλουν να μας πλησιάζουν αλλά συγχρόνως τους δυσκολεύουμε; Ηθελημένα ή όχι...

Σχεδόν δεν έχει σημασία το αν οι μονόκεροι είναι ή υπήρξαν ποτέ "πραγματικοί". Αυτό που έχει σημασία, είναι η φύση του ζώου, γιατί έχει να πει κάτι για εμάς τους ίδιους. Ίσως είναι το μόνο..."θηρίο" που δεν έπλασε ο άνθρωπος μέσα από τους φόβους του. Οι ποιο παλιές αναφορές του μονόκερου είναι από τον Κτησία Έλληνας ιατρός του Αρταξέρξη και του Δαρείου γύρω στο 400 π.χ.
Αναφορά στον μονόκερο κάνει ο Αριστοτέλης και ο Πλίνιος.Ο Ιούλιος Καίσαρας κάνει αναφορά στο έργο του de bellum gallico(περι του γαλλατικου πολεμου).Ο Ισίδωρος της Σεβίλης στο έργο του ετυμολογίες 7ο αιώνα μ.χ.Περιγράφεται να έχει λευκό σώμα ονάγρου (αγριογάιδαρου) ή ελαφιού, πορφυρό (κόκκινο) κεφάλι, μπλε μάτια και ένα μετωπιαίο κέρατο λευκό στη βάση και κόκκινο στην κορυφή. Στην Ινδία ο Μονόκερος είχε σημαντικό ρόλο, αν κρίνουμε από τις προφορικές και γραπτές παραδόσεις του τόπου. Το μυθικό ζώο εμφανίζεται ήδη από την προϊστορική περίοδο Harappa. Στο Ινδικό βιβλίο "Mahabharata" συναντάμε το "Rishi Ekasringa",τον δικό μας Μονόκερο, να συνυπάρχει με τα υπόλοιπα ζώατου δάσους. Σύμφωνα με την ινδική παράδοση, γεννήθηκε από μια γαζέλα, που ήπιε το γόνιμο νερό μιας λίμνης.

Στις μεταγενέστερες δυτικές παραδόσεις, το γόνιμο νερό θα γινόταν το δηλητηριώδες νερό που μπορούσε να εξαγνιστεί με το κέρας του Μονόκερου. Συστατικά αυτού αλλά και άλλων παλιών ινδικών μύθων, έχουν επηρεάσει τις γραπτές παραδόσεις της Μεσοποταμίας, επίδραση ιδιαίτερα αισθητή στο έπος του Γκιλγκαμές. Και εδώ εμφανίζεται ο Μονόκερος, όχι όμως σαν το ινδικό υβρίδιο, αλλά σαν ένα κοινό ζώο, όπως μπορεί κανείς να δει στις ζωγραφικές αναπαραστάσεις της Μεσοποταμίας. Μετά από αυτή την εποχή, εμφανίζεται και σε ασσυριακά μνημεία σαν ταύρος με αψιδωτό κέρας και χαίτη στο λαιμό.Κατά τον Μεσαίωνα πίστευαν στη μαγική δύναμη που είχε το κέρας του Μονόκερου. Από αυτό μπορούσε να γίνει μια σκόνη που εξουδετέρωνε κάθε είδους δηλητήριο, ενώ για το ίδιο το κέρας λένε ότι μάτωνε όταν πλησίαζε σε δηλητηριασμένο φαγητό. Επίσης, σταματούσε βέλη, θεράπευε την πανώλη, προστάτευε από τον πυρετό,την επιληψία και την απώλεια μνήμης. Ήταν φυλακτό και συγχρόνως όπλο και γιατρικό.




ΤΟ ΣΙΓΟΥΡΟ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΑΣ...

Θα παρακαλούσαμε τα σχόλια σας να είναι σχετικά με το περιεχόμενο του εκάστοτε άρθρου, και να συνάδουν με το ύφος της σελίδας.. Τα σχόλια και οι απόψεις των σχολιαστών δεν αποτελούν απαραιτήτως και δικές μας απόψεις.

Designed By Μαγική Αυλή