Φέτος εμφανιστήκαν πληροφορίες, πως στη Καμτσάτκα ανακαλύφθηκαν παράξενα πετρώματα. Θα μπορούσε κανείς να πιστέψει πως πρόκειται για απολιθώματα κάποιων αρχαίων ζώων. Όμως ένα πράγμα έφερνε την αμηχανία: η μορφή τους παραήταν σωστή. Τα απολιθώματα έμοιαζαν περισσότερο με μέρη ενός μηχανισμού – σαν οδοντωτοί τροχοί διαφόρων μεγεθών. Κρίνοντας από το στρώμα στο οποίο βρέθηκαν οι «οδοντωτοί τροχοί», η ηλικία τους ανέρχεται στα 400 εκατομμύρια χρόνια. Τα ΜΜΕ ενημέρωσαν, πως ο αρχαιολόγος από την Αγία Πετρούπολη Γιούρι Γκόλουμπεφ, ο οποίος εξέτασε το εύρημα μαζί με τους αμερικανούς εταίρους του, τάχα επιβεβαίωσε, πως τα απολιθώματα φέρεται να είναι μέρη κάποιας μηχανής.
Η επίσημη επιστήμη έχει αγνοήσει το εύρημα της Καμτσάτκας. Επίσης οι δημοσιογράφοι θυμήθηκαν και άλλα αντικείμενα, τα οποία είχαν προκαλέσει κάποτε πολύ θόρυβο. Για παράδειγμα, τα παράξενα σφαιρικά αντικείμενα μεγέθους από 2,5 έως 10 εκατοστά, τα οποία εμφανίζονται στους ανθρακωρύχους από καιρό σε καιρό σε βράχους κοντά στη πόλη Κλερσκντόπ της Νότιας Αφρικής. Πιθανή ηλικία του βράχου στον οποίο ανακαλύπτουν τις σφαίρες – αποτελεί 3 δισ. χρόνια. Δεν υπάρχει ομοφωνία για την προέλευση αυτών των αντικειμένων. Οι υποστηρικτές της τεχνητής προέλευσης αναφέρονται στο γεγονός, πως οι σφαίρες έχουν σαφή σημάδια τεχνολογικής επεξεργασίας – διαμήκεις τομές. Ωστόσο, οι γεωλόγοι υποστηρίζουν, πως οι σφαίρες αποτελούν φυσικούς σχηματισμούς, ενώ οι τομές πάνω τους είναι αποτέλεσμα φυσικής διάβρωσης και οξείδωσης.
Πιο δύσκολα εξηγείται με φυσικά αίτια το εύρημα, το οποίο ανακαλύφθηκε το 1934 κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού στο Τέξας από την Έμμα Χαν, κατοίκου της εβρισκόμενης εκεί αμερικανικής πόλης Λονδίνο. Σε κομμάτι βράχου ανακάλυψε ένα σφυρί. Η λαβή του σφυριού, η οποία ήταν κάποτε ξύλινη έγινε πέτρα. Όμως το ίδιο το σφυρί έχει διατηρηθεί πολύ καλά, επειδή ήταν φτιαγμένο από καλό μέταλλο, το οποίο οι άνθρωποι έμαθαν να το παράγουν 10 χιλιάδες χρόνια πριν και όχι νωρίτερα. Το παράδοξο της υπόθεσης είναι, πως το σφυρί έχει «ριζώσει» στο βράχο, σύμφωνα με την εκτίμηση των επιστημόνων, τουλάχιστον 65 εκατομμύρια χρόνια πριν. Δηλαδή συνέβη αυτό την εποχή των δεινόσαυρων.
Θεωρείται, ωστόσο, πως οι άνθρωποι, οι οποίοι θα μπορούσαν να φτιάξουν ένα παρόμοιο σφυρί, εμφανίστηκαν στην Γη μετά από δεκάδες εκατομμύρια χρόνια από την εξαφάνιση των δεινοσαύρων. Ως εκ τούτου, οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να δουν τους δεινόσαυρος ζωντανούς. Αλλά τι γίνεται με τα πετρόγλυφα στη περουβιανή επαρχία Ίκα;
Εκεί απεικονίζονται οι γνωστοί σε όλους πραγματικοί δεινόσαυροι διαφόρων ειδών: τρικεράτωψ, στεγόσαυροι, βροντόσαυροι και τυραννόσαυροι. Μάλιστα, συχνά εκεί απεικονίζονται και οι άνθρωποι, οι οποίοι είτε κυνηγούν τους δεινόσαυρους είτε πετάνε σε πτεροδάκτυλους. Υπάρχουν στις πέτρες της Ίκα εικόνες μερικών θηλαστικών που έχουν εξαφανιστεί πολλούς αιώνες πριν, και μάλιστα αφορά τα θηλαστικά που ζούσαν μόνο στην αμερικανική ήπειρο. Και εκτός αυτού υπάρχουν σκηνές από χειρουργικές εγχειρήσεις μεταμόσχευσης καρδιάς και ακόμη και εγκεφάλου, και εικόνες αστρικών συστημάτων και διαφόρων ιπτάμενων συσκευών. Η πρώτη σκέψη η οποία έρχεται στο νου όταν βλέπει κανείς τις φωτογραφίες των πετρών της Ίκα, οι οποίες υπάρχουν άφθονες στο διαδίκτυο: είναι όλα ψεύτικα, φτιαγμένα από σύγχρονους τεχνίτες για τους αφελείς τουρίστες. Όμως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά.
Η πρώτη αναφορά για τις πέτρες με τις απεικονίσεις των παράξενων ζώων εμφανίζεται το 1570 στα χρονικά του ινδιάνου χρονογράφου Χουάν ντε Σάντα Κρους Πατσακούτι «Relacion de antique dades d´este reyno del Peru» (1570) (Αρχαίοι θρύλοι του βασιλείου του Περού). Στις αρχές της δεκαετίας του 1960 του εικοστού αιώνα, οι πέτρες της Ίκα άρχισαν να πωλούνται, και μάλιστα πάμφθηνα, στη μαύρη αγορά των αρχαιοτήτων του Περού. Έγιναν γνωστά χάρη στον καθηγητή ιατρικής του πανεπιστήμιου της Λίμα Χαβιέρα Καμπρέρα (1924-2001). Έχοντας λάβει την πρώτη πέτρα ως δώρο γενεθλίων το 1961, πέρασε τα επόμενα 40 χρόνια συλλέγοντας και μελετώντας τις πέτρες, και μάλιστα ίδρυσε μουσείο, στη συλλογή του οποίου υπάρχουν σήμερα περίπου 11000 «κοτρόνες» μεγέθους από 30 εκατοστά μέχρι ενάμιση μέτρο, τα οποία φέρουν σκαλισμένες εικόνες. Το 1976 ο Καμπρέρα έκδωσε το βιβλίο «Το μήνυμα των πετρόγλυφων της Ίκα». Σε αυτό παρουσίασε την εξής υπόθεση: ένας προηγμένος πολιτισμός, ο οποίος υπήρχε κάποτε στη Γη, κατέγραψε στις πέτρες την ιστορία ανάπτυξης της ανθρωπότητας και άφησε τις πέτρες στον πλανήτη, πριν τον εγκαταλείψει φεύγοντας από κάποια παγκόσμια καταστροφή. Για παράδειγμα πριν από την Παγκόσμια Πλημμύρα. Οι πέτρες επιλέχθηκαν μάλλον ως ένα υλικό, το οποίο θα μπορούσε να επιβιώσει μετά από τους οποιουσδήποτε κατακλυσμούς. Και η απλότητα των εικόνων, συμπεριλαμβανομένων και των σκηνών με τις χειρουργικές επεμβάσεις, επρόκειτο με την πάροδο του χρόνου να γίνει ένα κατανοητό μήνυμα στην ανθρωπότητα, που θα επιζούσε μετά από την καταστροφή.
Στη Ίκα ο Καμπρέρα έλαβε τον τίτλο «ο αγαπημένος γιος της πόλης» και του είχε απονεμηθεί ένα χρυσό μετάλλιο. Όμως πολλοί τον θεωρούσαν τρελό. Άλλοι – παραχαράκτη. Αυτοί οι άνθρωποι ονόμασαν τις πέτρες της Ίκα ως μια σύγχρονη πλαστογραφία, η οποία δεν χρήζει μεγάλης προσοχής. Αυτή η ετυμηγορία βασίζεται, μεταξύ των άλλων, και στις μαρτυρίες των Περουβιανών εκσκαφέων, οι οποίοι προμήθευαν τις πέτρες στον Καμπρέρα, και οι οποίοι παραδέχονταν, πως τις πέτρες τις είχαν χαράξει οι ίδιοι.
Ωστόσο, σύμφωνα με τον Ρώσο ιστορικό Αντρέι Ζούκοφ, τα επιχειρήματα των αντιπάλων του Καμπρέρα, τα οποία αποσκοπούν την απαξίωση των εικασιών του και την ανακοίνωση της πέτρινης συλλογής του με γκραβούρες ως μια συλλογή με απομιμήσεις, δεν ευσταθούν.
Κατ’ αρχήν, η παράνομη εμπορία αρχαιοτήτων στο Περού θεωρείται έγκλημα. Γι’ αυτό οι άνθρωποι, οι οποίοι προμήθευαν τις πέτρες στον Καμπρέρα, αναγκαζόντουσαν να μαρτυρούν, πως είχαν οι ίδιοι κατασκευάσει τις πέτρες με την τεχνική της γκραβούρας. Δεύτερον, οι πλαστογραφίες διαφέρουν από τις πραγματικές πέτρες στην τεχνική της χάραξης. Τρίτον, η εμπειρογνωμοσύνη μερικών δεκάδων λίθων, συμπεριλαμβανομένων και αυτών που απεικόνιζαν τους δεινόσαυρους, και η οποία πραγματοποιήθηκε από την εταιρεία «Μαουρίσιο Χότσιντλτ Μάινινγκ Κο» κατόπιν αιτήματος του Καμπρέρα, επιβεβαίωσε την αρχαιότητά τους. Παρόμοια αποτελέσματα παρουσίασε η εμπειρογνωμοσύνη στο πανεπιστήμιο της Βόννης, στο πανεπιστήμιο της Λίμας και στο εργαστήριο της Σχολής Μηχανικών της Λίμας.
Ο Ζούκοφ επισημάνει, πως ως απόδειξη της γνησιότητας της συλλογής της Ίκα αποτελούν και οι απεικονίσεις μερικών δεινοσαύρων, τα λείψανα των οποίων είχαν ανακαλυφθεί μόλις στις αρχές της δεκαετίας του 1990, δηλαδή μετά από το όταν οι εικόνες αυτές βρέθηκαν στη συλλογή του Καμπρέρα! Συγκεκριμένα, μιλάμε για την απεικόνιση των διπλοδόκων με τις πλάκες στην ράχη, παρόμοιων με αυτές που είχαν οι στεγόσαυροι. Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς, πως οι αγράμματοι περουβιανοί αγρότες, οι οποίοι τάχατε πλαστογραφούσαν τα αντικείμενα, θα μπορούσαν να επινοήσουν ένα παρόμοιο «ζώο». Είτε να απεικονίσουν τις σκηνές με την μεταμόσχευση της καρδιάς και του εγκεφάλου, οι οποίες εκπλήσσουν με την ακρίβεια στις λεπτομέρειες. Είναι αμφίβολο και το γεγονός, πως σε κάποιο υποθετικό παράνομο εργαστήριο εργαζόντουσαν έμπειροι χημικοί, οι οποίοι θα μπορούσαν να «γεράσουν» τις πέτρες με τέτοιον τρόπο, ώστε να ξεγελάσουν του έμπειρους εμπειρογνώμονες. Και τέλος, η ύπαρξη παρόμοιων εργαστηρίων, που θα παρήγαν μαζικά δεκάδες χιλιάδες χαραγμένες πέτρες, δεν θα μπορούσε να κρυφτεί.
Με λίγα λόγια, η συλλογή του Καμπρέρα μπορεί όντως να αποδειχθεί αληθινή. Όμως εάν συμφωνήσουμε με αυτό, τότε θα πρέπει να θέσουμε υπό αμφισβήτηση τις σημερινές μας αντιλήψεις σχετικά με την ιστορία της Γης. Υπάρχουν πολλά γεγονότα, τα οποία επιβεβαιώνουν αυτές τις αμφιβολίες.
Γιαροσλάβ Κορνίλιεβ
Θα παρακαλούσαμε τα σχόλια σας να είναι σχετικά με το περιεχόμενο του εκάστοτε άρθρου, και να συνάδουν με το ύφος της σελίδας..
Τα σχόλια και οι απόψεις των σχολιαστών δεν αποτελούν απαραιτήτως και δικές μας απόψεις.
